Het Miniloft-proces

Dit is het tweede deel van een serie artikelen die door de architecten over specifieke aspecten van het hotelontwerp van Miniloftmitte werden geschreven.

De overheersende definiërende vorm van het hotel is het beste zichtbaar aan de westgevel van miniloft die direct naar de straat wijst. De westgevel bestaat uit drie verticale stroken. De eerste en noordelijkste strook is van glas; de andere twee hebben een bekleding van roestvast staal. Deze stroken zijn ontworpen om het aantal materialen en overgangen tot een minimum te beperken. Door de details van de stroken zorgvuldig uit te werken, worden deze tot monolitische oppervlakken die de puurheid van de vorm van het gebouw benadrukken.

De zuidelijkste strook van de westgevel steekt onder een hoek uit in de straat. Dit betekent dat de bovenste verdiepingen verder in de straat uitsteken dan toegestaan door de Berlijnse bouwvoorschriften en dit is een van de redenen dat pas na anderhalf jaar verhandelen een bouwvergunning werd verstrekt door het „Stadtplanungsamt” van Berlijn. We hebben hard gevochten voor uitzonderingen zoals deze omdat dit betekende dat we het gebouw een karakteristieke dynamische vorm konden geven.

De buigingen aan de bovenkanten van de zuidelijke en middelste strook lopen over in het dak. Dit fascinerende kenmerk omhelst en verbindt de eigentijdse aanvulling op het gerenoveerde gebouw uit de negentiende eeuw, waarmee het aan de achterkant is verbonden.

De hoeken die worden verbogen door deze verticale stroken staan direct in verband met de gebouwen aan beide zijden. Daarbij zorgen de stroken voor een dynamische formele verhouding tussen het puntdak van de buren naar het noorden en het platte dak van het universiteitsgebouw naar het zuiden. Dit benadrukt de functie van miniloft als verbindend element tussen twee verschillende stadstructuren.

Ontwerpdetails — Glasstrook

De glasstrook van de westgevel is volledig anders ontworpen als die van de zuidgevel (zie deel een van deze serie). Terwijl de zuidgevel zich laat lezen als een grootschalig patroon van afwisselende stroken is, wordt de glasstrook van de westgevel gedefinieerd door het karakteristieke patroon van omramingselementen.

Dit verschil in het ontwerp benadrukt de onafhankelijkheid van elke strook en maakt een onderscheid tussen de oppervlakken van de stroken en het volume dat ze omcirkelen.

De naar binnen gerichte minilofts achter deze glasstrook hebben elk een drie meter brede volledig glazen wand met een dubbele deur en een horizontaal scharnierraam. De dubbele deuren en de relingen ervoor creëren een ritme die de hoogte van het gebouw benadrukt en aangeeft.

Ontwerpdetails — Roestvast stalen stroken

De twee zuidelijkste verticale stroken gaan van de buitenwand direct over in het dak. Deze hebben een roestvast stalen bekleding waardoor de stroken worden gezien als één oppervlak.

Het ontwerp van deze overgang was een van de bepalende momenten van het ontwerp van het gebouw. De details moesten het formele concept van het gebouw op het kleinste technische niveau uitdrukken om de het effect van de buigende stroken op grote schaal te bereiken.

We kozen roestvast staal omdat dit het enige materiaal was dat voldeed aan de technische eisen van zowel de buitenwand als het dak en het kwam overeen met onze esthetische aspiraties.

De staalstroken bestaan uit horizontale stroken van verschillende hoogtes van 15 tot 59 cm. We hebben nauw samengewerkt met de blikslager om details voor deze platen te ontwerpen. Het was vooral nodig om een innovatieve oplossing te vinden waardoor de bouwvakkers de platen van boven naar beneden, in plaats van de gebruikelijke methode van onder naar boven, konden monteren.

Het roestvast staal is onbewerkt geperst, wat betekent dat het niet is gepolijst. Het oppervlak is precies hetzelfde als toen het van de wals kwam. Het heeft een subtiele kleur die het veranderende tonale spectrum van de omgeving reflecteert. Op grauwe dagen past het perfect bij de Berlijnse lucht en op zonnige dagen glinstert het met een blauwe tint. Op het straatniveau reflecteert het staal de beweging van mensen en auto's, omspoeld met het geel en groen van de omliggende gebouwen.

De staalstroken zijn ook ontworpen om subtiel op te bollen. Dit vervormt de weerspiegelingen, waardoor amorfe beelden ontstaan van gereflecteerde kleur en beweging. De warme abstracte weerspiegelingen van het staal leveren een sterk contrast met de weerspiegelingen van de glasstroken die koud en precies zijn.

Het ontwerp van de westgevel van het hotel speelt met materiaal en vorm om het gebouw in de stedelijke context te integreren. Het respecteert het verleden terwijl gelijktijdig duidelijk een hedendaagse optimistische visie van de toekomst wordt uitgedrukt. De details werden zorgvuldig ontworpen om uitdruk te geven aan de drie buigende stroken die de algemene vorm van het gebouw definiëren.